... Χωρίς αμφιβολία κάποιο ρόλο έπαιζε το χαρτόκουτο. Οι νύχτες που είχε περάσει μέσα σε αυτό ήταν σχεδόν ανυπόφορες και πόσο καλό μπορεί να είναι ένα σπιτικό αν δε νιώθεις ασφαλής μέσα σε αυτό, αν σου φέρονται όπως σε έναν απόβλητο της κοινωνίας εκεί ακριβώς όπου υποτίθεται πως είναι το καταφύγιό σου; Το να απομονώνεις μια ψυχή μέσα σε ένα σκοτεινό κουτί δεν είναι σωστό. Αυτό το κάνουν όταν πεθάνεις, αλλά όσο είσαι ζωντανός, όσο ακόμη σου μένει κάποια ζωτικότητα, το οφείλεις στον εαυτό σου και σε ό,τι ιερό υπάρχει σε τούτον τον κόσμο να μην υποκύψεις σε τέτοιες αναξιοπρέπειες. Το να είσαι ζωντανός σημαίνει να ανασαίνεις, το να ανασαίνεις σημαίνει ελεύθερον αέρα και ο ελεύθερος αέρας σημαίνει οποιοδήποτε μέρος εκτός από τη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ.
Ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Τιμπουκτού" του Πολ Όστερ. Αφηγητής του βιβλίου είναι ένας σκύλος, ο κ.Κοκκαλιάρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου