Miffy!!!

Η οικογένεια Miffy. Ο κύριος Miffy, η κυρία Miffy και τα miff...άκια!

Ωραία ε;!

Σε κάποια διασταύρωση στην Ουτρέχτη υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες με το Miffy! Ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης δηλαδή. Ομορφιά!

after the festival

Φεστιβάλ τέλος. Δεν είμαι από αυτούς που το παρακολουθούν ανελλιπώς, ποτέ δεν ήμουν, αλλά ήμουν τυχερή και είδα το "air doll" από τον φίλο μου Χιροκάσου Κορεέντα, τον οποίο έχω αναφέρει σε προηγούμενο post μου. Ξετρελαμένη δηλώνω! Γλυκό, μαγικό, παιδικό! Μεταφορά από ένα manga. Εδώ θα βρείτε διάφορα σχετικά για την ταινία καθώς και το επίσημο site αυτής.

Ένα δεύτερο έργο που είδα και μου άρεσε πολύ είναι το "castaway on the moon" ενός Κορεάτη, του Lee Hey-jun. Παραθέτω το link από το youtube για να μη γεμίσω το blog με trailers...είμαι και λίγο περίεργη με τα χωροταξικά...

Τέλος είδα μία ταινία συμπαθητική ενός σκηνοθέτη που δεν ήξερα (από τους πολλούς που δεν ξέρω) ονόματι Goran Paskaljevic. Η ταινία που είδα ήταν απλά καλή, για μένα, αλλά κατάλαβα ότι ο άνθρωπος θα έχει κάνει σίγουρα κάποια ταπεινά αριστουργήματα.

Όσο αναφορά την κακή ταινία που είδα δεν υπάρχει λόγος αναφοράς της.-

Χαμηλής ενέργειας...so what?

Κάποιες φορές που τυχαίνει να είσαι κουρασμένος, στεναχωρημένος ή οτιδήποτε τελοσπάντων που έχει να κάνει με κατάσταση "χαμηλής ενεργειακής κατάστασης", θέλεις να νιώσεις, ακούσεις, δεις ανθρώπους ή πράγματα που τα θεωρείς "δικά σου".

Για μένα αυτό κ αυτό μουσικά (για τώρα). Η φωτό όταν την είδα σε ένα desktop και τη βρήκαμε έμεινε στην ιστορία!

Το θέμα είναι να νιώθεις!

Και επειδή δε θα πάψω να είμαι αισιόδοξη αυτό κάνει καλό!

after a bad dream...today is another BRIGHTER day!

Δεν είναι τόσο δύσκολο να είσαι απλός και ευγενικός με τους ανθρώπους γύρω σου. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρίνεις κανέναν.

Αφιερωμένο σε όλους!

μουσική - επιστήμη

Την Τετάρτη που μας πέρασε, άκουσα και είδα μία τρομερή συναυλία,τον κύριο Byetone. Από τους πρώτους ήχους που άκουσα κατάλαβα ότι ο άνθρωπος είναι πολύ καλός. Ο ήχος του σε συνδυασμό με τα visuals ήτανε σε απόλυτη αρμονία. Techno μουσική, ασπρόμαυρα σχήματα, experimental μουσική, ασπρόμαυροι αριθμοί..άψογο! 1+1=2..το δικό μου το αυτί κατάλαβε μόνο 2 λάθη να έχει κάνει, κάπου το έχασε για λίγο, άνθρωπος είναι-λογικό. Απλά όταν όλα είναι άρτια δομημένα το παραμικρό λάθος ... αλλά αρκετά με τα λάθη.

Ο κ. Βyetone ύφανε τον ιστό του, πιάστηκα σε αυτόν, βρέθηκα σε μονοπάτια όμορφα και πολλές φορές δύσκολα, με έκανε να χορέψω εκστατικά..τί άλλο να ζητήσει κανείς;!

Δεν είχε κόσμο, η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να έχει, όμως πιστεύω ότι κάποιοι από εμάς που παρευρεθήκαμε στο live πάθαμε πλάκα!

Πάρτε και μία γεύση του!!!

Ήταν από τις συναυλίες που δύσκολα βλέπεις στην Ελλάδα, όποιος δεν ήρθε-καλά να πάθει!

=0) (0=

The Band Of Holy Joy and rebound!

Πίσω στην πόλη...
Την Παρασκευή και το Σάββατο που μας πέρασε κατέβηκα στην Αθήνα να δω τους Band Of Holy Joy. Πέρασα ωραία την πρώτη μέρα και ακόμα καλύτερα τη δεύτερη. Και αυτό γιατί τη δεύτερη μέρα ο κόσμος ήταν πιο "ζεστός" με αποτέλεσμα να είναι και το συγκρότημα πιο "ζεστό". Όπως είπε και μια φίλη μου, την πρώτη μέρα κάνανε πρόβα, τη δεύτερη ήταν η συναυλία τους. Παίξανε folk, μου άρεσε πάρα πολύ ο τραγουδιστής, ο οποίος ήταν γλυκός και "μαγικός" και χοροπηδούσε κάθε τόσο και φυσικά ο βιολιστής -τόσο τόσο καλός!
Να κάνω και ένα παράπονο: δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που παρακολουθούν μία συναυλία και κατά τη διάρκεια που παίζει, στην προκειμένη περίπτωση το support, μιλάνε δυνατά..είναι προσβλητικό για αυτόν-ή , δεν το καταλαβαίνουν;; Υπήρχαν και άτομα που γιουχάρανε και κράζανε δυνατά...Αν Είναι Δυνατόν! Αίσχος!
Μετά τη συναυλία πήγα σε ένα "αφτεράδικο", τη rebound με το όνομα. Έπαιζε dark-wave και όποιος ήθελε να κάνει χορευτικό είχε και πίστα! Ήτανε πάρα πολύ ωραία γιατί θύμισε παλιότερες και πιο ξέφρενες μέρες στα μαγαζιά. Δεν είχε το υποκριτικό που συναντάς πολύ συχνά πια έξω. Ο κόσμος ήταν εκεί με διάθεση για χορό! Όποιος δεν έχει πάει να πάει οπωσδήποτε!